“De liedjes die Gerard schrijft zijn intieme, bijna verstilde portretten van de mensen die hij tegenkomt. Hij kijkt goed en aandachtig naar ze. Waarmee hij laat merken dat zijn hart groot genoeg is voor ons allemaal. Dat alles in dat zachte Brabants dat hij trouw is gebleven.” Frits Spits |
|
MarieAnd Venus was her name
In Marie slaat hij zijn moeder gade als zij de klerenkast van haar overleden man opruimt, zijn vader. 'Stapels bloezen op 't bed, wit bij wit, netjes opgetast, ze weet nog nie wa da ze ermee wil'. Het is de stilte na de begrafenis. Het bezoek wordt al minder, de telefoon blijft langer stil. 'Mer klagen of zoiets; da nie.' Noem me nog een keer Marie, hoopt ze stilletjes. (lees het hele artikel bij 'pers' - De Volkskrant, 21 sept 2022) |